මේක මට කිව්වේ අපේ ආච්චි

මේක මට කිව්වේ අපේ ආච්චි..
ඔන්න ඉස්සර ආච්චිලගේ ගමේ හැමෝම වෙඩින් එකක් උත්සවයක් උනහම දගේගෙන යන්නේ සොපි අක්කගේ මලෙලු
ඔය කියන මාලේ ගොඩක් වටිනා එකක් ලු. සොපි අක්කත් කිසිම ලොබ කමක් නැතුව ඔය මලේ ඉල්ලන යට දෙනවලු.
ඉතින් දවසක් මගී අක්කට එයාගේ ගමේ වෙඩින් එකක් තිබිල එයාගේ මලේ ඉල්ලුවලු. සොපි අක්ක කිව්වලු නගේ මාලේ උවමනා දවසට ඇවිත් අරන් යමන් කියලා. ඉතින් මගියත් හිනා වෙලා ගෙදර ගියාලු
ඉතින් ඊට පස්සේ දවසේ මගී අක්ක ඇවිත් මාලේ අරන් ගියාලු හවස 6 විතර . සොපි අක්කාගෙන් . ඉතින් ඔහොම සතියකට විතර පස්සේ සොපි අක්ක බලන් ඉදල බැරිම තැන නංගියේ උබලගේ ගෙවල් පැත්තේ තිබුන වෙඩින් එක ඉවරද කියලා ඇහුවලු. ඊට පස්සේ මගී අක්ක කිව්වලු අනේ අක්කේ වෙඩින් එකට යන්න බේරී උණා අපේ මනුස්සයාගේ අම්මට හොදටම සනීප නැති වෙලා කියලා. ඕක ඇහුවට පස්සේ සොපියට මල පැනල කිව්වලු ඈ බන් උබ ඔය ගමන ගියේ නැත්තම් මොන එහෙකටද මගේ මාලේ තවත් උබ ලග තියන් ඉන්නේ කියලා.මගියා පුදුම වෙලා සොපිය දිහා බලන් හිටියලු. ඉතින් සොපියෝ මම උබේ මාලේ අරන් ගියේ නෑ කියලා. සොපියට හොදටම විශ්වාසී ලු අරන් ගියේ මෑගියමය් කියලා ඉතින් ඔය දෙන්න හොදටම රැඳු වෙනවලු. ඉතින් ඔය අතරේ මගී අක්කගේ මනුස්සය රස්සාවට ගිහින් ආවලු. මගියා අඩ අඩ ඔය විස්තරේ කිව්වලු. ඉතින් ඔය කියපු කතාවේ පොඩි අමුත්තක් තෙරුනලු මගියාගේ හස්බන්ට. මගියාගේ මහත්තය කියන්නේ මුහුදු යන කෙනෙක් ඒ කියන්නේ මලු මම කෙනෙක් ඉතින් මේ ප්‍රශ්නේ ගැන මලු මම කල්පනා කර කර උදේ මුහුදු යන්න සුදානම් වෙලා මුහුදු වෙරළේ ඇවිදගෙන යද්දී මාලේ පවෙනවලු. මලු මම තව ටිකක් ලං කරලා බලපුවම ඔය සොපි අක්කගේ මාලේ ගෑනියක් අතින් අතට දැන්ව දැක්කලු,. මේ මනුස්සයත් බය හැක නැතිව දන ගත්තලු වෙලා තියන දේ. ඉතින් මේ මලු මම අතේ තිබුන මලු දාල ඒ ගෑනිගේ අගට දැම්මලු බලනකොට එතන ගැනියෙක් ඉදල නෑ. මාලේ විතරක් ඉතුරු වෙලා...